අතීතයත්, අනාගතයත් දෙකම
ඇත්තේ මේ මොහොතේය. සිදුවීම් පිළිබඳව සිතේ තැම්පත් වී ඇති මතකය නිසාත් එම මතකය මේ
මොහොතේ යළි ගොඩගැනීම නිසාත් අතීතයක් ගොඩනැගේ. ගොඩනගාගත් අතීතයේ ජිවත් වෙමින්
උදම්වේ, පසුතැවිලි වේ. අනාගතයත් මේ අයුරින්ම සිතේ ඇතිවන්නා වූ සිතුලිල්ලකි. ජීවිතයත්,
ජීවත් වීමත් දෙකම ඇත්තේ මේ මොහොත තුල පමණි. මෙය සොබාදහම මැවූ අපුරු නීතියකි.
මිනිසා සතුව ඇති අසීමිත ආශාව සහ මමත්වය නිසා අද විනාශ කර හෙට ගොඩනැගීමට සිහින මවයි,
මේ මොහොත ජීවත්වීම මගහැර ගනී.
